سوزيست در دل و جوشيست در رگ كه از عصاره جانم سرچشمه گرفته و در نابترين لحظه كه لحظه نياز بر آستان خدايي توست قلبم را مي درد.وهمه ي وجودم را نيازي مي کند که تنها تو بي نيازش هستي ....نگار لحظه ها براي لحظه اي رويايي مي شوند و دلم کنار تو مي نشيند در همان لحظه سقوط مي کند ....دل بيچاره انگار بيش تر گليمي که اين دنيا برايش ساخته پا هاي زميني اش را دراز کرده....
دل بيچاره هنوز ندانسته چه طور پيله بدر و پروانه شود بال بگشايد وخود را عاشقانه به شمع زند وورسوا شود و فنا ...
آآآآآآآآآآه دل بيچاره ..دل بيچاره ي من....
خدايا دلم را درياب...
