صمیمانه ...

به نام او که هر چه کردیم به چشم کرمش زیبا بود .

صبح شد و بانگ الرحیل برخاست و قافله عشق عازم سفر تاریخ شد .

خدایا ، چگونه ممکن است که تو این باب رحمت خاص را تنها بر آنان گشوده باشی که در شب هشتم ذی الحجه سال شصتم هجری، مخاطب امام بوده اند و دیگران را از این دعوت محروم ساخته باشی .

آنان را می گویم که عرصه حیاتشان ، عصری دیگر از تاریخ کره ارض است .ما را از تو گمان دیگری است .

پس چه جای تردید ؟ راهی که آن قافله عشق پای در آن نهاد ، راه تاریخ است و  آن بانگ الرحیل ، هر صبح ، در همه جا برمی خیزد .

عاشورا سرمایه ایست که هیچ گاه پایانی بر آن نیست . عاشورای حسین ، فقط نیم روز نیست که با فرا رسیدن سیاهی شب از یادها برود . عاشورا خلاصه تمام تاریخ است .

و کربلا تنها یک مکان جغرافیایی در این کره خاکی نیست . کربلا قلب تپنده ی هستی است . کربلا گذرگاهی برای آزمودن است و معیاری برای سنجیدن مرد از نامرد .

برای درک عشق باید سری به کربلا زد . باید در مسلخ عشق ، اسماعیل خود را قربانی کنی .

تفاوت ابراهیم و حسین در این است که ابراهیم دست در دست اسماعیلش از مسلخ بیرون شد .

اما حسین  ( ع ) هفتاد و دو اسماعیل را به قربانگاه برد بی آنکه حتی یکی برگردد .

راستی که در آزمون عاشقی ، هیچکسی را یارای برابری با حسین نیست .

خدایا ! آزمون عشق را ، استادی همچون حسین ( ع ) عطا کن .

 

شهید سید مرتضی آوینی

  

سلام بر امیر کاروانی که به حج می رود تا کعبه ای شش گوشه بنا کند ...

اینجا صفا ، ساقی تشنه است .

و تقصیر ، سر دادن .

سعیش ، تلذی اصغر .

و طواف ، زیر سم اسبان .

اینجا قربانی بهتر از علی اکبر نخواهی یافت .

عجب اینکه سر حسین ( ع ) رمی جمرات است .....

.....