. . .
بسم رب الحسین
روزی که ز دریای لبش ، دُر می رفت
نهـــر کلماتش از عطش پُر می رفت
یک جوی از آن شط عطش سوز زلال
آهســته به آبیاری حُر می رفت
گل هدیه می کنند به هم عاشقان پاک
ما هـــم دو گل ز پهنه گلــزار زینبیم
« امیری حسین و نعم الامیر »
بسم رب الحسین
روزی که ز دریای لبش ، دُر می رفت
نهـــر کلماتش از عطش پُر می رفت
یک جوی از آن شط عطش سوز زلال
آهســته به آبیاری حُر می رفت
گل هدیه می کنند به هم عاشقان پاک
ما هـــم دو گل ز پهنه گلــزار زینبیم
« امیری حسین و نعم الامیر »