صمیمانه ...

به نام او که هر چه کردیم به چشم کرمش زیبا بود

خط فاصله

(1998_1934)

سخنان مردی را نقل می کنم که در مراسم تدفین دوستی سخن می گفت .

او به تاریخ های حک شده روی سنگ گور اشاره کرد ، 

از تولد.... تا مرگ .

ابتدا تاریخ تولدش را به خاطرها آورد

و از تاریخ بعدی با اشک یاد کرد ، اما گفت : آنچه بیش از این دو اهمیت دارد خط فاصله میان این دو تاریخ است

(1998_1934)

آن خط فاصله نشان دهنده دورانی است که روی زمین زندگی کرده است....

واکنون تنها کسانیکه او را دوست داشتند ، می دانند آن خط کوتاه چقدر می ارزد .

مهم نیست چقدر دارایی داشته باشیم ، اتومبیل...خانه...پول نقد ،

مهم این است که چطور زندگی کنیم و چقدر دیگران را دوست بداریم.

مهم این است که آن خط فاصله را چگونه بگذرانیم .

پس به این خط طولانی و دشوار فکر کنید ...

آیا در این مسیر چیزی هست که بخواهید تغییرش دهید ؟

چرا که هرگز نمی دانید چه مدت زمان برایتان باقیست تا آن را اصلاح کنید .

کاش می توانستیم سرعتمان را کم کنیم تا بفهمیم چه چیزی حقیقی و چه چیزی واقعیست ، و سعی کنیم بفهمیم دیگران چه احساسی دارند

و دیرتر به خشم بیاییم و بیشتر قدردانی کنیم

اطرافیانمان را دوست بداریم خیلی بیشتر از گذشته

به یکدیگر احترام بگذاریم و به هم بیشتر لبخند بزنیم ...

و یادمان باشد که این فاصله به خصوص ممکن است خیلی کوتاه باشد .

در نتیجه ، وقتی درباره شما می گویند ، و اعمال زندگیتان را بازگو می کنند ....

به نحوه ای که خط فاصله تان را گذرانده اید مباهات خواهید کرد.