صمیمانه ...

"هوالمنعم"

 کینه و دشمنی حساب نداشت

                               جز دلی پاره ، آفتاب نداشت

چشم نارنجی اش که غمگین بود

                              بوی پروانه های خواب نداشت

لشگر دین چقدر تنها بود

                             جز علی اکبرت عقاب نداشت

اکبرت تشنه بود و می جنگید

                             وسعت تشنگی حساب نداشت

لحظه ای سوی خیمه ها برگشت

                            چه کند، تشنه بود و تاب نداشت

گفت:"ای وای سوختم ، آبی"

                           مشک هم تشنه بود و آب نداشت

چشم بر چشمهای خیست دوخت

                           چشم خیست ولی جواب نداشت

تشنه تر باز، رو به میدان کرد

                           وقت رفتن ولی شتاب نداشت

عاقبت بین لاله ها پژمرد

                           دشت جز خون دل گلاب نداشت

                         ****************

دست بردی به موی پر خونش

                          بوسه دادی به روی گلگونش

گرچه کنج دلت پر از غم بود

                          فرصت گریه کردنت کم بود

سنگ از ناله تو می شد آب

                          آب از گریه های تو بی تاب

پس از شهادت علی امام نالان و گریان خود را کنار پیکر غرق به خون فرزند رسانید . صورت بر صورت جوان رعنایش گذاشت و با او نجوا کرد " فرزندم ، نور چشمم ، دلبندم، کمرم شکست.بگو جواب لیلا را چه بدهم؟چه بگویم به دیدگان نگران رقیه؟ چگونه در چشمهای عمویت عباس نگاه کنم ؟ علی جان همه منتظرند تا من همراه تو به خیمه ها بازگردم . آخر چگونه بی تو به خیمه ها باز گردم؟چگونه؟". اگر زینب (س )خود را کنار برادر نمی رساند امام (ع) در دم جان می داد. امام دست زیر پیکر بی جان دلبندش برد تا او را به خیمه برگرداند.اما هر قسمت از بدن علی را که بر می داشت.....................

امام که بی طاقت شده بود رو به خیمه ها کرد و از جوانان بنی هاشم کمک خواست:

جوانان بنی هاشم بیایید

علی را بر در خیمه رسانید

خدا داند که من طاقت ندارم

علی را بر در خیمه رسانم

.......................................

                                     التماس دعا - یا علی مدد