صمیمانه ...

هوالعلیم

می خواهم از دو قربانگه بزرگ تاریخ بگویم. دو قربانگهی که بدون تردید هر کدام برگ مهمی از تاریخ را رقم زده اند. دو قربانگهی که اگر بگویم تاریخ با آنها زنده است حرفی به گزاف نگفته ام . آری دو قربانگه، دو روز تقدیم قربانی به پیشگاه خداوند که یکی عید است ودیگری.....نمی دانم ،نمی دانم برای آن دیگری چه نام دیگری می توان گذاشت؟ عاشورا تنها نامیست که برازنده این روز بزرگ است. هر دو روز، روز قربانیست اما، معنای قربانی در این دو روز تفاوتها دارد .می دانی تفاوت این دو روز در چیست؟ من می دانم .می دانم که قربانی ابراهیم را خداوند خود به سوی خویش خوانده بود اما قربانی حسین (ع) را خود او پیشکش درگاه یار نمود. 

روز قربانی اول عید است ،یک عید بزرگ چراکه ابراهیم در این روز می خواست فرزندش را ذبح کند اما خداوند به جای فرزند قوچی را از او به عنوان قربانی پذیرفت و ابراهیم بزرگترین عیدی را از معشوقش گرفت.اما روز قربانی دیگر عاشوراست.......قربانیان حسین (ع) فرزندان ، برادران و یاران با وفایش هستند.

مکان قربانی کجاست؟ برای ابراهیم کوهستانهای اطراف مکه اما ابی عبدالله برای تقدیم قربانیان خود از مکه خارج می شود. به کجا؟ کربلا سرزمین تفتیده و عطشناک کربلاو کربلای حسین (ع) قربانگه دیگریست.

اگر حسین مکه را به مقصد دیگری ترک کرد برای این بود که می دانست سرزمین مکه را قربانی خلیل الله بس است وسرزمین دیگری تشنه خون قربانیان اوست.

زمان قربانی؟برای ابراهیم ماه ذیحجه و برای حسین دقیقا یک ماه بعد در ماه محرم.

دیگر تفاوت در تعداد قربانیست......ابراهیم یک فرزند به قربانگه برد ولی حسین(ع) 72 عزیز را به مسلخ عشق می برد.

در عید قربان ابراهیم تنها به تماس لبه تیز چاقوباحلقوم فرزند امتحان می شود اما در روز عاشورا حسین نه تنها فرزند قربانی می کند بلکه خود نیز برای امتحان قربانی می شود.ابراهیم خود قربانی نبود اما حسین بن علی خود نیز همراه دیگران قربانی شد .

قربانی ابراهیم عطش نمی داند اما قربانیان حسین از تشنگی زبان به کامشان چسبیده است.

اسماعیل دور از چشمان هاجر ذبح می شد اما حسین عزیزانش را در برابر دیدگان گریان و نگران مادران و خواهران آنها روانه مسلخ عشق می کرد.هاجر برق خنجر را بر گلوی اسماعیلش ندید اما رباب برق تیر سه شعبه که گلوی اصغر را نشانه رفته بود به روشنی آفتاب نیم روز روز دهم دید.

در ذبح اسماعیل از لحظه ای که خلیل الله برای انجام رسالت از خانه خارج شد شیطان بارها و بارها راه را بر او بست تا اورا از تصمیمش منصرف کند ولی از روزی که حسین قدم در مسیر سفر گذاشت شیطان حتی اجازه نزدیک شدن به کاروان قربانیان حسین را به خود نداد.

قربانی ابراهیم در نهایت قربانی نشد وبه جایش قوچی هدیه درگاه خداوند شد اما هیچ یک از قربانیان حسین جایگزین نداشت.

و آخرین تفاوت را در پیام آوران این دو قربانگه دیدم .پیام آور قربانگه خلیل الله خود ابراهیم بودولی پیام آور قربانگه حسین(ع) شیرزنیست داغ 72 عزیز دیده که همراه سرهای بریده شهدا شهر به شهر ، دیار به دیار، کوچه به کوچه و منزل به منزل پیغام برادر را به گوش همگان می رساند.

این دو روز کمی هم شبیه همند . در این دو روز قربانی تقدیم درگاه معشوق شد، هر دو در روز دهم و هر دو در ماه حرام . در هر دو روز دو پدر از فرزند دل می کنند .با همه این تفاوتها و شباهتها عاشورا روز دیگریست.

عید قربان عید بزرگ مسلمانان است و شاید عید قربان مقدمه ایست بر قربانگه بزرگ تاریخ یعنی عاشورا چرا که اگر عاشورا یکباره برظرف کوچک ادراک آدمی وارد می شد این فرزند آدم از غصه بزرگی این داغ لحظه ای زنده نمی ماند.

عید سعید قربان بر تمام قربانی کنندگان هوای نفس مبارک باد