خدايا غمنامه عشق را به لحظه هاي تبعيد از مرتبه تسبيح به تو تقديم مي نمايم. تعليم عبد بودن تو نمودي و تسبيح، عبد نمود بنده را. ترفيع تو دادي، تقليل شيطان نمود او را . آدمي ندانست او کيست. جهل به خراباتش ره نمود و تو ره نمودي او را . اگر قدر ميدانست، از فرش بر عرش دستار عشقت را لحظه اي رها نمي کرد و تو را تا رسيدن بر مرتبه تحسين، تسبيح مي کرد .... التماس دعا