تاکه بوديم نبوديم کسي......کشت ماراغم بي هم نفسي......دراين سراي بي کسي کسي به در نميزند......به دشت پر ملال ما پرنده پرنميزند.....نه سايه دارم و نه بر گرم بيفکنند سزاست....يه کلبه ي حقيرو درويشي ميتونه پذيراي قدوم بزرگان باشه؟؟؟؟؟مامعتقديم که گرچه کلبمون محقر و کوچيکه اما دلهادراون به عشق کسايي ميتپه که بزرگ بودندو بزرگ ماندند....پس منتظريم....ياحق و التماس دعا