حسينيه ات نيز سكوت كرده است و دم بر نمي آورد. ما كه مي دانيم: زمان، بستر جاري عشق است تا انسان ها را در خود به خدا برساند و حقيقت تمام آنچه در زمان حدوث مي يابد باقي است. پس، از حسينيه حاج همت بخواه كه مهر سكوت از لب برگيرد و با ما سخن بگويد.
اينجا حرم راز است و پاسداران حريم آن، شهدايند؛ شهدايي كه در آن نماز شب اقامه كرده اند و با خدا راز گفته اند؛ شهدايي كه در حسينيه ، چشم مكاشفه بر جهان غيب گشوده اند؛ شهدايي كه همسفران عرشي امام بوده اند و اكنون ميزبان او هستند.
عمق وجود من با اين سكوت راز آميز آشناست؛ سكوتي كه در باطن ، هزارها فرياد دارد.
من هرگز اجازه نمي دهم كه صداي حاج همت در درونم گم شود. اين سردار خيبر، قلعه قلب مرا نيز فتح كرده است. گوش بسپار تا ناله هاي حاج عباس كريمي را نيز در سوگ شهادت او بشنوي .
حسينيه حاج همت قلب دوكوهه بوده است. حيات دو كوهه از اينجا آغاز مي شد و به همين جا باز مي گشت
