سلام عليكم.

بسسسسسسسسييييييييييييار عالي و زيبا و تاثير گذار.

پيشاپيش ولادت ريحانه رسول و فرزند بزرگوارشون رو تبريك عرض ميكنم.

موفق باشيد.

يا علي مدد

طرح گل فاطمه را ريخته	کوثر و ياسين به هم آميخته
غنچه طاها که ز ياسين زده	شعله به جان گل و نسرين زده
بوي گل و ياسمن از فاطمه است	عطر بهشت ازچمن فاطمه است
فاطمه مي جوشد و مِي مي دهد	ساقي کوثر، گل وي مي دهد
مثل محمد به زبانم تويي	فاطمه جان، رشک جنانم تويي
فاطمه مي گويم وسرمي درم	مثل علي شيعه ي پيغمبرم
چنگ بزن دامن زهرا بگير	اي دل عاشق! ره صحرا بگير
نشئه اين باده ولي کوثر است	علم نبي گرچه کف حيدر است
مريم از اين سوره ياسين دمد	هر دم از اين باغ، گل دين دهد
حضرت زهراست که تسبيح گفت	گرچه محمد، دُر تنزيه سُفت
دست نوبت چو به دامان اوست	حکم ولايت به غلامان اوست
نور علي نور علي نور او	عرش خدا رقعه منشور او
عالمه و طيبه و طاهره	نور، نداريم چنين قاهره
معرفت فاطمه و کوثر است	آيه قرآن که گل دفتراست
دشمن تو " شانئک الابتر" است	آي محمد! که تو را کوثر است
فاطمه داري تو محمد! بس است	+ مهدي  باز من و جاري شطي ز نور باز من و زمزمه هاي حضور باز زلال نفس آب ها روشني و وسعت مهتاب ها جشن و چراغاني آيينه ها فصل غزلخواني باد صبا زمزمه هايي که خبر مي دهند مژده ز ميلاد سحر مي دهند مژده دري سوي خدا باز شد سبزترين لحظه اعجاز شد فصل گل آرايي سرمد رسيد بوي گل از باغ محمد رسيد باز شد از نور در ديگري سر زد از آفاق ِ زمان ، کوثري دانه ي الماس به بحر يقين گوهره ي انجمن آراي دين انجمن آراي زمان و زمين لاله بکاريد که يار آمده دختر زيباي بهار آمده آيه نور است و گل باور است + مهدي  اي زهراي زندگي! اي اسوه عفاف! از تو مي آموزيم : حيا و حجاب را در جامعه ، متانت و ادب را در گفتار ، سادگي و دوري از تجملات را در زندگي، تن پوش قناعت را در معاش، حسين پروري و زينب آفريني را در تربيت! اي زهراي نجابت! از تو درس مي گيريم: تعالي روح و جان را در سايه عبادت ، شکوه زندگي را درصفا وصداقت، حمايت از رهبري را در سياست ، و استقامت و نستوهي را در دفاع ازامامت. از تو مي آموزيم: سرنهادن برسجاده عبوديت را، دست نياز گشودن به آستان خداي بي نياز را، زمزمه و راز و نياز و نماز را ، شيريني کام جان با تلاوت قرآن را، يتيم نوازي و احسان و دستگيري از بينوا را ، تلاشروزانه و نجواي شبانه را، دين شناسي ، معرفت آموزي و پارسايي را. چگونه بودن را، و ... چگونه زيستن را. اي بتول بيداري و بزرگواري! سخنانت در زيبايي و عمق به وحي مي ماند، رفتارت، آينه خلق و خوي" رسول الله"، قلب مهربانت، پناهگاه حسن و حسين و تکيه گاه شير خدا بود. وجودت، يادآورمحمد بود، سجودت، فرشتگان و قدسيان را به تسبيح و تقديس وا مي داشت، رضايت، رضاي خدا و رسول بود و خشم و غضبت، خشم پروردگار! داناي رازها بودي و عالمه غير معلمه! اي چشمه سار حکمت، درياي بيکران خصال نکوي تو از " دانش " و " وفا" و " حيا" موج مي زند! در چهره ات حياي محمد (ص) نهفته است ، در گفته ات، کلام پدر هست جلوه گر ، اي مادر پدر! اي فاطمه!... عشق را هم ز تو بايد آموخت، و مناجات و عبوديت را، وصميميت را، و خدا را هم، بايد از کلام تو شناخت خانه از نام تو عرفان دارد و ... شب، از ياد تو عطر آگين است. + مهدي  + مهدي  + مهدي  + مهدي  + مهدي  + مهدي  + مهدي  + مهدي     1   2   3      >